met het koppig bloed
ik vouw schaduwen
tot zwarte vogels
die ik oplaat
zonder hoop
ze zweven mijn cel
hun snavels pikken
gaten in mijn aderen
transformeren me tot hel
de horse gaat steigeren
en de sneeuw verbrandt
ik huiver van genot
zo maakt de hemel me kapot
ik schilder muren
met het koppig bloed
dat schimmen plet
tegen de stenen
ze ogen uit de hoek
ik ril en transpireer
schaduwvouwen lukt me
nooit een tweede keer
Geplaatst in de categorie: ziekte