inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 5.277):

Wonderdokter

Hij was student en vreesde om te sjezen.
Tentamens deed-ie daarom al geen jaren.
Dit kon z'n ouders geenszins zorgen baren.
Z'n broer en zuster waren beiden wezen.

Hij mocht niet op z'n kamer van z'n ploert.
Door huurschuld, die de pan uit was gerezen,
werd hem na rijp beraad de deur gewezen.
Hij stond op straat en voelde zich beroerd.

Een flinke klap in zijn gezicht was dat.
Platzak was hij, toen hij het huis verliet.
Bij vrienden had-ie ook al geen krediet.
Dat kwam helaas, doordat-ie die niet had.

Daar stond-ie zonder geld voor trein of bus.
Hem restte nog slechts één manier van reizen.
Dat was door met z'n duim omhoog te wijzen.
Hij kwam wellicht die avond bij z'n zus.

Hij had al uren aan de kant gewacht
en kon van honger, dorst en kou wel grienen.
Er stopte toen een stoot: een hoogblondine.
Hij stapte in. Het was al bijna nacht.

Het klikte tussen hem en haar meteen.
Ze lachte bovendien om al z'n mopjes.
Na al die rampspoed was-ie in z'n nopjes.
Ze streelde onder 't rijden zelfs z'n been.

Hij bloosde door de vrijheid, die ze nam,
maar voelde zich toch uitermate wel.
Ze zei: 'Ga met me mee naar mijn hotel.'
De kerel wist niet, wat 'm overkwam.

Ze kon d'r Rover bij de deur parkeren
en zei: 'Ik neem de bridal room (voor twee)
Hij ging maar al te gaarne met 'r mee.
Wat fijn: ze hoefde niet te reserveren.

Gelukkig was er nog een koud buffet.
Hij keek geboeid naar haar decolleté.
Ze vroeg 'm of-ie moe was. Hij zei 'Nee.'
Toch dacht-ie: 'Lag ik maar bij haar in bed.'

De bridal room liet niets te wensen over.
De weldoorvoede vent was opgewonden.
Ze zei: 'M'n schat, ga jij maar vast ter sponde.
Condooms haal ik nog even uit de Rover.'

Hij dacht: 'Ze is de schoonheid van m'n dromen.
Het noodlot zal me nu niet langer tarten.'
Toen hoorde hij de Rover eensklaps starten.
Hij bleef alleen: Z' is niet teruggekomen.

Het was alwéér een klap in zijn gezicht.
De kosten kon-ie 's ochtends niet betalen.
Agenten kwamen hem tenslotte halen
en tot een straftaak werd de vent verplicht.

Terzijde wil ik u iets laten weten.
Als lezer vraagt u zich natuurlijk af:
'Waarom bezorgde zij hem zulk een straf?'
't Was haar methode om voor niks te eten.

De schoonheid heeft-ie nooit teruggevonden,
al heeft-ie reeksen Rovers nagespeurd.
Schier ongeneeslijk heeft-ie lang getreurd.
Een wonderarts genas tot slot z'n wonden.

Doeltreffend was 't gebruikte medicijn.
't Was van de dokter zelfs een naamgenoot:
de Tijd was 't, die tenslotte uitkomst bood.
Hij had na honderd jaar geen centje pijn.

Schrijver: Aubrey, 6 augustus 2004


Geplaatst in de categorie: lightverse

3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 849

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)