verlangen
in het immense bed
blijf ik onrustig draaien
in het duister schemer jij
steeds door mijn gedachten
vol van verlangen steek ik
schuin twee armen in de lucht
naar de windstreek waar ik jouw
verre aanwezigheid vermoed
mijn ogen onbedwingbaar
scandeer ik langdurig jouw
naam, onhoorbaar, en maak me
wijs dat jij dat kunt verstaan
en gespannen luister ik of een
wederroep met de noordenwind
komt meegedreven
maar het blijft zo stil
ik denk aan jouw voor mij
soms hoopvolle woorden
maar ook met diepe spijt
aan die jou zo vaak verwondden
onvoorwaardelijk voor mij dat
wat jij niet kunt aanvaarden
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid