Netgedichten

netgedicht (nr. 5.309):

Een traan verhaald

Een verslagen gezicht werpt nieuw licht
op een gestuurde hand die zwicht
voor een vurig verleden ooit ontwricht

Een moeder met geweekt gelaat smeekt
voordat haar laatste traan breekt
Liefde bleek anders dan 't eerst leek

Dus zakte de troon van vader op zoon
Een zorgelijke ziel met zwarte kroon
onbewust gemaakt tot een perfecte kloon

Een verhaal dat zich tragisch herhaalt
Een leven verlaagd, geluk dat faalt
Een vallende ster, die onzichtbaar diep daalt