inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 5.334):

Klagend klooster

Het klooster lijkt zwijgzaam in vrede
muren hangen oud de schouders krom
zwaar vermoeid tegen elkaar gevleid
hun vensters staren loodloos glas in tijd
waar lijden tocht trekt door ‘t heiligdom

bruine stenen; afbrokkelend verdwenen
gevallen in dwang van eerder slechten
het gedronken bloed versnelt ze tot gruis
verlokken de wind, “breng dit stof naar huis
om onschuldig vermoorden te rechten”

vloeren barsten grillig vertakte scheuren
deuren kreunen het lang vervlogen leed
mos spoedt zich door de lege vertrekken
om het schaamteloos onrecht te bedekken
zich voedend met drijfsporen angstig zweet

het maanlicht schuwt elke nachtelijke ziel
die het waagt om hier avontuur te vinden
geen schijnsel van geest zal hem verjagen
noch zullen kermen waarschuwend klagen
zijn ziel is verdwenen voor het ontbinden

Nooit zal de poort meer openzwaaien
voor de armlastigen in diepste nood
het mens koesterende werk is gegaan
met die keer dat er open werd gedaan
en gebeden verstomden in de dood.

Schrijver: WOLF & Sacrajewa, 21 augustus 2004


Geplaatst in de categorie: oorlog

3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 734

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)