"Answer"
Zo breekbaar en levendig
zo fijntjes jouw gezicht
ik neem het in mijn handen
en kus jouw ogen licht
De spanning is zo voelbaar
het verdriet zo dichtbij
ik houd jouw in mijn armen
even ben ik jou en jij mij
Ik ga op weg naar huis
in de nacht zwart als git
met op de radio “Answer”
terwijl jij niet naast mij zit
Ik bid alle kaarsjes aan
de sterren uit de lucht
wanhopig wil ik krijsen
maar er volgt alleen ’n zucht
Hopen en vertrouwen
dat is nu het enige dat telt
thuis zet ik mijn walkman op
weer klinkt “Answer” op mijn kop
maar nog wordt het antwoord niet verteld
--------------------------------------------------------
note: dit gedicht geschreven na het beluisteren van het nummer
"Answer" van Sarah McLachlan
Geplaatst in de categorie: emoties