inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 5.375):

Jij kind

Jij kind,
wiens jeugd ruw werd ontnomen
kijkt verslagen op het leven neer
ontdaan van alle prille wensen
en geloof in volwassen mensen
heeft je lente geen kiemkracht meer

Jij kind,
waarvan de dromen zijn gestolen
voelt rood de schaamte aan je huid
als donkere schaduwen kleven
die zich in je nachtrust weven
als je uitgeput de ogen sluit

Jij kind,
mijn armen zullen je verwarmen
terwijl mijn ogen blind van haat
staren in een woordenloze bron
omdat ik je niet beschermen kon
tegen het laffe duivels kwaad

Schrijver: sacrajewa, 26 augustus 2004


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 1.201

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Helen Josephs
Datum:
27 augustus 2004
Email:
edith_meyershotmail.com
Heel mooi en aangrijpend dit gedicht Sacra.
In slechts 3 strofen weet jij het misbruik
over te brengen. Vooral de laatste strofe geeft weer hoe erg je het haat dat je 'het kind' niet hebt kunnen beschermen, (je eigen kind, of het kind in jezelf) en hoe graag je hiervoor vergelding zou willen...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)