Netgedichten

netgedicht (nr. 5.387):

uit de stilte van vroeger

zacht streel ik
je huid zonder geluid
hoor ik je woorden

uit de stilte van vroeger
de valse accoorden van
muziek die niet klonk

geen toon die vibreerde
wat je ook probeerde
je ziel ging altijd op slot

gesloten door pressie
barricades van agressie
alle gevoel ging kapot

hij jatte je vrijheid
de trouw aan jezelf
ondergroef je persoon

het leek heel gewoon
jij was toch de moeder
hoeder van kind en geluk

hij maakte je stuk
tot je bevrijding in
uiteindelijk een scheiding

ik streel je huid
die voelt als herboren
kom laat je nu maar bekoren