Netgedichten

netgedicht (nr. 5.487):

In de modder

Oude beelden liggen in de modder
zelfs de stenen zijn als zand vervallen
in de tijd en
onophoudelijk

Waarom is er eeuwigheid
als het oude en het nieuwe
slechts de bleke stipjes zijn
op een eindeloze lijn

Heel de ruimte om ons heen
is ontstaan doordat toevallige fluctuaties
en rimpelingen in het continuüm
evenwichten in het vacuüm
verstoorden

Ons heelal ligt hoogst waarschijnlijk
in de modder