Netgedichten

netgedicht (nr. 5.524):

alleen de ogen spreken

ik zag je trekken ronden
van hard naar breekbaar zacht
je mond heb ik gevonden
in een kus zo lang verwacht

armen die nooit mochten
voelde ik plotseling om me heen
zij die altijd warmte zochten
waren nu niet meer alleen

handen tastend in een nieuw
gevoel geopend door verlangen
je warme lichaam wist het doel
het liefdesweb heeft ons gevangen

woorden zijn nu over tijd
alleen de ogen spreken
je weet het einde van de strijd
samenzijn zal het verleden breken