Goud gele zaden
Het ruisen van de wind
is hoorbaar, onverwacht, als toen
toen het naïeve kind
het onmogelijke wilde doen
Is er iets onmogelijk dan?
het ongrijpbare benoemen?
de verborgen sluier van
geheimen ontdoen en roemen?
Het onzichtbare gelaat
van het onbenoembare begrip
dat in de natuur schuil gaat
komt over een zwaar bevochten lip
En als het gezegd wordt
klinkt het als stom gerommel
uit een wijze mond stort
het naar omlaag als gestommel
Want waar brandt het uiterste licht
dan? In die opgeschreven woorden
tot wonderen leidende plicht
waar we de natuur groeien hoorden?
In de zelf vormgegeven tuin
vol bloemen, beelden en smalle paden
en gestaag opgeruimd bouwpuin
ontkiemen onze goud gele zaden
Geplaatst in de categorie: emoties