inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 5.548):

Goud gele zaden

Het ruisen van de wind
is hoorbaar, onverwacht, als toen
toen het naïeve kind
het onmogelijke wilde doen

Is er iets onmogelijk dan?
het ongrijpbare benoemen?
de verborgen sluier van
geheimen ontdoen en roemen?

Het onzichtbare gelaat
van het onbenoembare begrip
dat in de natuur schuil gaat
komt over een zwaar bevochten lip

En als het gezegd wordt
klinkt het als stom gerommel
uit een wijze mond stort
het naar omlaag als gestommel

Want waar brandt het uiterste licht
dan? In die opgeschreven woorden
tot wonderen leidende plicht
waar we de natuur groeien hoorden?

In de zelf vormgegeven tuin
vol bloemen, beelden en smalle paden
en gestaag opgeruimd bouwpuin
ontkiemen onze goud gele zaden

Schrijver: Willem Houtgraaf, 21 september 2004


Geplaatst in de categorie: emoties

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 496

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)