Netgedichten

netgedicht (nr. 5.614):

tevergeefs

zonder dat ik het wil horen
luister ik naar wat je zegt
doch de pijn kan ik wel voelen
daar waar jij je vinger legt

zonder dat ik iets wil zeggen
praat ik door je woorden heen
diep gekwetst zoeken jouw ogen
of ik wel mijn woorden meen

en je warmt je koude handen
tevergeefs aan wat er was
waar eens de liefde brandde
rest alleen nog smeulend as

zonder dat ik het wil weten
vraag ik waar we in geloven
maar het antwoord dat je fluistert
zal het vuur voor altijd doven

zonder dat ik het wil schrijven
vinden woorden hier hun zin
want de schuld ligt bij ons beiden
met het einde als begin

en je warmt je koude voeten
tevergeefs aan wat er is
waar eens de liefde woonde
rest alleen nog droefenis