Netgedichten

netgedicht (nr. 5.637):

je adert in marmer

je adert in marmer
jouw lijnen verfijnen
is eeuwenoud kunst en
maakt de polijster niet armer

ze breken je leven
uit steen halen kleur
uit je groei en het bloed
dat je eens hebt gegeven

ze schuren je ziel
en lossen emoties
verkwanselen je geest
voor hun eigen negoties

maar ik voel je huid
op de dorische zuil
zie het verloop van je leven
in jou houdt de tijd zich niet schuil