Netgedichten

netgedicht (nr. 5.773):

in steen gebeiteld

ik zie je naam
in steen gebeiteld
jouw handschrift is het niet

de dood heeft
ook je lijf verbrijzeld
een lege huls en wat verdriet

waar is je bestaan gebleven
geen tekens op de muur geschreven
hoe vind ik je in deze tijd

een hoofd vol vage beelden
een lach die om je lippen speelde
alleen de bloedlijn praat nog door

wat heeft je hand gemaakt
ik wil je weer eens voelen
maar jij hebt niets meer dat me raakt

alleen dat wat je wilde
de energie die je aan mij verspilde
om me te laten worden die ik ben

nog adem ik je lucht
de zon zal je niet missen maar uit
mijn ziel ben jij nooit meer te wissen