RITSELEN VAN HET STIL
Ritselen doet ’t stil niet meer
dat is zij lange reeds vergeten
Maar ach, de stilte van weleer
zat vol trieste afscheidskreten
Ritselen doet ’t stil niet meer
zij wacht mij en ligt te staren
in het duister steeds maar weer
naar de pijn van duizend jaren
Ritselen doet ’t stil niet meer
ook in het oeverriet is ze dood
Schoon het riet gaat op en neer
sterft het voor het avondrood
Ritselen doet ’t stil niet meer
dat is ook haar voorbijgegaan
Door het verdriet van oud zeer
is ‘t met dat schone stil gedaan
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid