Netgedichten

netgedicht (nr. 5.800):

schaduwvlucht

Ik vond je in het weideveld
tussen broos geknakte veren
had jij je ranke hals gevleid

intens gekweld keek je me aan
en ik zag leed in het tere van
je zwart fluwelen ogen staan

Je kreet vibreerde hoge tonen
die verijlden in de levensbron
naar de einder waar de avondzon
het vallend duister leek te kronen

Nog eenmaal strekte jij je kop
in smachtend staren naar de lucht
voordat je schaduw zich verhief
en opsteeg uit je laatste zucht