inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 5.812):

bloemen die we bloeiden

zeg me wie je bent
je ogen sluimerden verlangen
ik bleef er jaren hangen
maar heb je nooit gekend

je vocht om eindelijk
jezelf weer te vinden
was drempelloos in openen
en zult je nooit meer binden

je hebt mijn tuin gezien
de bloemen die we bloeiden
er zijn er meer misschien waar
jij ook in zou kunnen groeien

Kom zeg me wie je bent
dan kan de zon weer schijnen
je kunt niet zo verdwijnen
jouw zinnen passen bij de mijne

Schrijver: wil melker, 13 november 2004


Geplaatst in de categorie: literatuur

2.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.003

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)