Netgedichten

netgedicht (nr. 5.870):

Moesson

Ons dorp was nimmer zo nat
de regen watervalt van de dakpannen
cascades van sluiers omspannen
het landschap en de hof wordt een bad

Een verdwaalde moesson teistert
het lage land waarop de boer verbijsterd
het gewas verdrinken ziet
de maïs wuift en golft als tropisch riet

Ik drijf langs wolken vol donder
naar een eiland in de zon
het leven lijkt daar lichter en ronder

Alsof de schepping er begon
hoe paradijselijk, maar na de zondeval
verlang ik naar het Hollands tranendal.

---------------------------------------------
Uit: 'Liever Dichtbij'/ 2004.