Netgedichten

netgedicht (nr. 5.938):

voelde hoe de tijd ontbond

ik groef in zand
vond schelpen en wat
waardeloze frutsels
tot ik dieper stak en stootte
op een eeuwenoud geknutsel

ik schoonde laag na laag
ontdekte kunst in het
schrapen van de jaren
jouw vormen kwamen bloot
de zee kleurde je haren

ik voelde hoe de
tijd ontbond en las
hoe jij me wilde sparen
kuste zacht je zilte mond
geen emotie kon dat evenaren

ik heb je teruggeschonken
aan de zee en deinde
in de golven met je mee
ik besef nu wat je had te geven
moet verder met mijn eigen leven