Netgedichten

netgedicht (nr. 5.947):

maar ik moet gaan

wat doe je
met mij, tijd
ben jij de auto
die me overrijdt en
later met je tanden
alle namen van
mijn steen afslijt

ben jij mij toegemeten
toen ik geboren werd
dat is weer vergeten
ken ook niemand
die jouw lengte heeft
gemeten tijdens leven en
die ook alles heeft gegeven

maar ik moet gaan
bestaan kent echt
geen eeuwigheid
jij begrenst de jaren
die geschonken zijn
in afgestrekenheid
leven geeft geen zekerheid

Jij kunt het overzien
misschien en draait
in vele cirkels rond
jouw afspraken gaan
mond tot mond van dag
naar jaar en zo pas jij
de schepping aan elkaar