Netgedichten

netgedicht (nr. 6.002):

een rode opkomst

ik zag de maan
heel helder staan
aan de mij
bekende hemel
maar ik wist dat
juist door lichte mist
mijn zicht op jou
teloor kon gaan

ik droomde je
in vol ornaat
een rode opkomst
in een prille nacht
om dan in hoogte
feller te gaan schijnen
ondanks het klimmen
lijk je te verkleinen

je straalt geen
zorgen die tot morgen
moeten wachten
maar weerkaatst de zon
het lichtend leven
waar de ochtend
mee begon, jij draait
gewoon de cirkel om