inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 6.008):

herkende je in takkenbreuk

ik heb woestijnen doorgeploegd
in hete vlaktes naar je spoor gekeken
door zon en wind gegroefd, niemand
heeft ooit van mijn zweet geweten

ik struinde door het hoge gras
van eeuwig glooiende savannen
herkende je in takkenbreuk en pas
en dacht je jagend zo te vangen

in bergen vond ik je profiel
maar je wilde niet verschijnen
ik hoorde echo's in ravijnen alsof
je verder naar beneden viel

ik moest je houwen uit de rots
je was versteend in het verdwijnen
in liefde breken we uiteindelijk onze trots
of, repeteren we weer tijdloos de refreinen?

Schrijver: wil melker, 15 december 2004


Geplaatst in de categorie: vrijheid

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 705

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)