Netgedichten

netgedicht (nr. 6.042):

in jouw licht bewegen

je handen dwingen niet
maar koesteren de klei
waarin je vloeiend
lijnen zet die leven baren

ze waren er al
in gevoel maar
scheppend gaf jij
ze hun kracht en doel

modelleerde
zacht je evenbeeld
langs romp en been heb je
haar wanhoop weggestreeld

je vormt en
stilt het ogenblik
schikt het lange haar in een
blauwe strik van droevenis

het is nooit klaar
want jij bent daar
in jouw licht bewegen komt
het beeld steeds meer tot leven