Netgedichten

netgedicht (nr. 6.056):

vijf voor twaalf

het jaar telt
zijn laatste dagen
met de rug tegen de muur
handen leeg
ogen verwilderd
starend naar
een schroeiend vuur
van honderdduizend haarden
wantrouwen, angst, menselijk leed
zoekend naar de zin
en waarden
en wat de tijd
toch met hem deed

het jaar telt
zijn laatste uren
met een hart dat haast verstikt
ogen dicht, mond stijf gesloten
en de klok …..
de klok die tikt