Netgedichten

netgedicht (nr. 6.075):

Naar Drie

Het bos door
ging ik
Keek omhoog
een streep van licht
mij begeleidde
Niet wist ik
waar mijn voeten
stappend, gaande, bleven
Door dieren wel gewaar
opweg naar ander doel
Zo links als rechts
begluurden mij
wie ik niet dacht
te kennen
en bleven stil verborgen
nog achter beuk
of hakhout hoog
Ik spoedde voort
geen rust
opzij te gluren
want verder
lichter beeld
en doel wellicht
totdat een scherpe bocht
mij desorienteerde
Polaris keek
niet langer op mij neer
en bang te moede
wankelde en neerwaarts
zocht mijn blik

Op weg naar Drie
en Speuld en speurend
bleef ik staan

Hernam en wist
omhoog daar ligt
en licht nu weer en licht
mijn gang
ikzelf alleen mijn koers

En achter blijft het bos
waar donker nacht
een ander reiziger
bedreigt
en droeve klokken
klinken