Netgedichten

netgedicht (nr. 6.098):

bloeiden een te vroege lente

ben ik de storm
die takken brak
het prille groen
dat jij me gaf
totaal verwoestte

of wortelde je
niet diep genoeg
was de tegenwind
waar jij om vroeg
te veel voor je ontluiken

kon je mijn kracht
nog niet gebruiken
zo schuchter in de knop
we bloeiden een te vroege lente
gingen aan elkaar kapot

ik fluister langs
de open plek
het was jouw stek
daarin is nog voor even
geen plaats voor ander leven