Netgedichten

netgedicht (nr. 6.123):

Huize Matanze

Het net ontwaakte licht
sijpelt over de slanke, nog slapende, dijken
een ochtendgloren meldt zich
bij huize Matanze waar de rijken
van toen en nu nog overdadig dromen
en de wintertuin de IJssel zacht hoort stromen

Bomen van stavast hebben er eeuwen
langs zien zweven. Verdwaalde meeuwen
slapen er nog immer in hun schaduwen
terwijl in het dorp een grijsaard sterft
ook even later dolverliefden huwen
waar de geest van Hanzesteden eeuwig zwerft

De rivier draagt op het kabbelend water
de tijd naar veel verder en veel later.