inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

1943

netgedicht (nr. 6.242):

Dek mij toe

tot mijzelf gekomen in kilte
ontdek ik dat ik
vandaag weer eens ben wie ik ben
als sneeuwvlok
die smelt op warme handen

ondanks welzijn verbaas ik mij
dat ik in zachte klei door zout
en keihard water ben verdroogd
door wrede adem
via sluipweg van lucht en zon

als zandkorrel weggeblazen
rul vooruit vliegend op de wind
die in mijn ogen krast en huilt
je wist het al een lange tijd
alhoewel je hart het niet begrijpen kon

Schrijver: Laurens Windig, 14 januari 2005


Geplaatst in de categorie: emoties

1.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 787

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)