Netgedichten

netgedicht (nr. 6.341):

de vorst die jij voorspelde

ik wilde sneeuw
maar er viel regen
in de vorst die jij voorspelde
we zouden spelen in de
witte wereld van mijn helden

daar gaan waar niemand
is geweest, terugkijken
op je sporen is een feest
de eerste zijn in niemandsland
het ijs waar water strandt

het vlaagt vandaag
weer troosteloosheid
ik had me zo verheugd
op kou in winters landschap
herinneringen uit mijn jeugd

jouw vorst
hangt in de koelkast
de dorst van blikken bier
er is geen lente tussen ons
ontdooi eens in gezamenlijk plezier