Netgedichten

netgedicht (nr. 6.428):

om leven meer gewicht te geven

ik heb ze weer
als rots gezien
de stukken steen die
in mijn handen wegen

ze delen plaats
en tijd met mij
geraapt om leven
meer gewicht te geven

ik ben slechts passant
hun voorland is het zand
de ongeziene korrels
vol herinnering

want eeuwigheid breekt
rotsen tot woestijnen
ik raakte ze, zij wisten
mijn emoties te verkleinen

een handvol zand
glijdt door mijn hand
de steen er naast die warm voelt
heeft even nog geen haast