Netgedichten

netgedicht (nr. 6.472):

in paars, geel en wit

het regende kou
een winterse wind
blies je blauw maar
je huid tintelde lente

in prilgroene knoppen
zag je de bloemen
al botten toen het voorjaar
smolt met de sneeuw

dicht aan de grond
waar de koude nog restte
warmde de zon wat vorst
met zijn schraalheid verpestte

in paars, geel en wit
juichen kleuren hun geur
want de deur naar de
zomer staat wagenwijd open

maar in het lengen der dagen
bevriest soms het gevoel
alsof het die tedere schoonheid
nog niet goed kan verdragen