Netgedichten

netgedicht (nr. 6.555):

al vroeg tot oud bestemde

ik zag je lopen
met een stok
die voor jou
de weg verkende

herkende je eerst niet
het grijze haar dat je al
vroeg tot oud bestemde
paste de puzzel in elkaar

je houding is nog trots
als je vertelt hoe de oude
rots in al zijn voegen kraakte
langzaam onder water raakte

hij is niet meer
de branding heeft hem
overleefd, jij bent beland
op een stil stukje strand

kijkt wat de seizoenen
geven,ook jij moet verder
met je leven, de stok is je
houvast en effent nu je pad