Netgedichten

netgedicht (nr. 6.565):

ik liet je gaan

we liepen jaren
hand in hand
kinderen aan de ene
ik aan de andere kant

ik liet je gaan
jij liet me lopen
vrijblijvend was het nooit
er bleef steeds iets te hopen

wij komen
langzaam op onze plek
de kinderen hebben ruim
voldoende aan hun eigen stek

het hopen heeft gefaald
verwachtingen niet uitgekomen
de rekening wordt nu betaald
in het uiteenspatten van dromen