Netgedichten

netgedicht (nr. 6.590):

contouren van je schoot

ik keek en
je was naakt
maar zag je
roze liefde sluieren

ontbloot maar
toch verhuld, in rood
contouren van je schoot
in maagdelijk geduld

je wist dat ik je wilde
weerstond de vingers
op je huid met een blik
die jaren honger stilde

je ogen openen mij
handen gaan het heden
veel te snel voorbij
laten toekomst zuchten

ik ga in je verdwijnen
zal jou aan hemel
eeuwig lente laten schijnen
als een zon die zomer wordt