dapper
de hand op zijn rug
duwt zachtjes naar voren
zijn ogen zien schoenen
glimmend lakleer
een stem uit de hoogte
bevriest rode oren
hij stamelt excuses
ontvangt nog een sneer
de hand op zijn kin
duwt zachtjes naar boven
gloeiende wangen
hoofd vol met storm
de glimlach van moeder
doet dromen beloven
weerspiegelt zijn tranen
en raakt mij enorm
Geplaatst in de categorie: kinderen
uit een lang verleden bezorgen mij koude rillingen, kippenvel en rechtopstaande haren. Diep weggestopt komen ze weer heel even tot leven bij de in dit gedicht omschreven sfeer.