een laagland zonder dijk
ik schep werelden
van pool tot evenaar
kies landen aan de stranden
met een goddelijk gebaar
soms laat ik woestijnen
verdwijnen in de regen
van een ogenblik, in even
lente ben ik al in mijn schik
ik breek de berg tot rots
storm stof door de ravijnen
zorg dat ze verdwijnen
in een laagland zonder dijk
dan heeft de zee het rijk
alleen en mompelen rivieren
in hun delta van geweld
hun krachten zijn geveld
ik droomde het vannacht
heb op je gewacht, wilde schepper
van een eigen wereld zijn
maar jij mijn God kwam achteraf
Geplaatst in de categorie: liefde