Netgedichten

netgedicht (nr. 6.777):

de zon scheen ons finaal voorbij

ik had je naam
in zand geschreven
een afdruk van ons twee
zag toen de golven komen
ze spoelden deeltjes van ons mee

we gingen door de vloed
trotseerden hoogopspattend water
we dachten niet aan later
het samenzijn voelde zo goed
tot ik de kentering in je ogen zag

het maagdelijke strand weer las
je hand heeft losgelaten
in teruglopend tij
je hebt me toen verlaten
de zon scheen ons finaal voorbij