Netgedichten

netgedicht (nr. 6.834):

in het blauwgroen van je ogen

je brengt structuur
in muren tot gezichten
je ademt liefde in
het ruisen van de wind
in het blauwgroen van je ogen
lees ik dat je mij bemint

ik ga je zien als morgen
woensdag wordt, de nachten
zijn geweest en dagen
zijn gesmoord in wachten
ogen zullen even blikken
schrikken en elkaar verbazen

ik zal je stem herkennen
in de woorden die mij raakten
de handen voelen die
mijn pijn hebben geheeld
gedachten zullen weer ontwaken
die we wekenlang hebben gedeeld