Stilleven
Langzaam komt het schilderij in beweging
de in strepen getrokken wolken lossen op
en een oude beuk schudt zijn dichte top
bevrijdend los. Geen dwang, geen plichtpleging
ontsnapt aan de knevelende hand
van de oude meester uit het lage land
Behoedzaam strekt het paard de broze benen
het linnen spant in de krakende lijst
en het wegbarstend vernis laat ongepolijst
het tafereel de glans van het echte leven lenen
het ros verdwijnt in galop naar het achterland
grint en hoefijzers spatten tegen mijn ledikant
Ik stap uit mijn slaap, bed en vergeten droom
aan de wand hijgt een hengst onder de beukenboom.
Geplaatst in de categorie: emoties