Netgedichten

netgedicht (nr. 6.874):

tot de wierook is verkracht

de stiksels lieten los
je rok op half zeven
de tijd had goud
corrosie mee gegeven
schone schijn werkt
maar heel even

de kerkdeur
waaruit de geur van
volle aflaat is te proeven
je kwezelige stemmen
over God hoort snoeven
nodigt je gebed

gebrandschilderd
etst licht je ziel
herinnert je waarvoor
je viel en proeft
de sfeer, je voelt je
weer zo zondig als weleer

kom biecht, vertel
je zonden aan de Heer
zijn macht achter
de tralies weet van
alles meer en schoont
met lange penitenties

hij lacht en
wacht tot de
wierook is verkracht
hij wil meer dan je hand
en streelt het kruis
tot het spontaan ontvlamt