met de kleur van mijn bloemen
je hebt aarde gezien
in het wit van haar zoden
het leven krioelt maar de
kist is voor altijd gesloten
een hemel met wolken
gedachten strakblauw
familie in handen en ogen
de vragen van wie ben jij nou
hij sprak over gaan
en vond ons gehoor
we voelde de voetstap
die zijn sporen verloor
we gooiden wat zand
waar hij was gestrand
met de kleur van mijn bloemen
kon ik je in afscheid nog zoenen
Geplaatst in de categorie: overlijden