Netgedichten

netgedicht (nr. 7.076):

in je stem hing de toon

ik zag je ogen
een schuchtere blik
alsof je niet wist
hoe beelden te plaatsen

je gaf handen
een zoen, keek om je heen
en leerde te doen
wat anderen deden

de vraag van waarom
had je tot heden gemeden
het ging goed want je
leek op een van die velen

maar in je stem
hing de toon van
ik speel dit gewoon
zelf voelde je anders

ik ken nu je lied en weet
van je eenzaam verdriet
we gaan bloeien tot bloem
uit de verloren lente van toen