Netgedichten

netgedicht (nr. 7.201):

rankte de twijg

ik proefde je wijn
zag de stronken verleden
stond op de grond
waar je wortelt in heden

je pakte de zon
in bloedrood verdwijnen
rankte de twijg
liet bloemen verschijnen

je druifde wat bleek
maar de zomer was heet
je droeg vol dankzij
de krenters hun beet

geplukt en ontveld
wordt de oogst nu geteld
ze flessen het vat na de
rust die de wijn heeft gehad

ik heb je geproefd
in levens die je vergaarde
jij leeft voortaan met mij
ik wortel alleen in jouw aarde