RECENSIE
we sliepen buiten tot het ochtendgloren
het zand nam onze lichaamsvormpjes aan
een koele, rode gloed verdreef de maan
de opening, een ademtocht, herboren
de achtergronden schoven langs in banen
bouwden samen een levensgroot decor
de zee zei fluisterend de woordjes voor
en kluisterde de zinnen, ving de tranen
wij speelden niet de hoofdrol in dit stuk
maar goed gebekte vogels, die aan druk
ontstegen, zich gewillig overgaven
een golf zwol aan en wenste ons geluk
waarna wij staande bogen voor het juk
de stilte, adembenemend, begraven
Geplaatst in de categorie: toneel