Netgedichten

netgedicht (nr. 7.225):

Taalknobbel

Oom agent stuurt uit de losse hand
zijn motorfiets door het Franse land
in mijn spiegel opgedoemd
volg ik trouw de Franse wet
en houd angstig nauwgezet
mijn blik op velden zongebloemd

Zijn manoeuvre, tamelijk fors
zet mij stil, zijn blik staat nors
een gelaarsde stap tot aan mijn raam
brengt mijn klein gezin in trilling
kent hij wellicht onze naam ?
kippenvel, een huiver, rilling

‘Permis de conduire’ stoot hij uit
imponerend leunend op de ruit
mijn vrouw, verlost van eerder lijden,
vertaalt het speels, het is zonneklaar
we gaan weer verder, rijden maar,
Je hebt permissie door te rijden !