ik ben mijn verleden

angst zweette kou
waar ik handen verwarmde
tastte naar duister
verloor haar houvast
loste op als vermist

ik ben mijn verleden
maar nevels sluieren tot
vaag en alles vergetend
niets willen weten dan
alleen maar vandaag

rest slechts mijn blad
dat haar dagen heeft gehad
ik breek haar af, ze dwarrelt
en vlucht op een zuchtvan
de wind tot aarde haar vindt

Schrijver: wil melker, 28 mei 2005

wlmelkerziggo.nl

liefde tijd filosofie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 9 stemmen 729