Netgedichten

netgedicht (nr. 7.385):

De telefoon van God*

Bij God ging de telefoon.
Hij rinkelde heel vrolijk
of je aan het geluid kon horen

wie het was. En zo was het ook.
God hoefde niet op te nemen.
Hij wist exact wat er werd gezegd

en vaker nog: verzwegen.
Dit keer ging de telefoon heel kort.
Had iemand hem weer neergelegd

omdat hij spijt had? Angst voor
een gesprek of verkeerd verbonden?
God wist wie had gebeld. Hij knikte

en zei lankmoedig met een stem
als van volmaakte receptioniste:
‘Hij heeft ten minste gebeld.’

*voor Rutger Kopland