Netgedichten

netgedicht (nr. 7.457):

je gelaarsde benen

ik zag je in een zwaai
een hoofdomdraai
je keek me aan in een
verwachtingsvol begroeten

toch kende ik je niet
het was het ritme van je voeten
je gelaarsde benen die
constant mijn aandacht vroegen

want ik liep achter je
je lijf vertaalde in bewegen
wat jij had weg te geven
ik was op slag verliefd

in draai en zwaai
vergist het toeval zich
jij wist dat ik het was
uit tal van vorige levens

samen gaan we weg
laten de oude wereld staan
de hemel wordt ons paradijs
omdat ik vanaf heden bij je blijf