langzaam sluiert mist

de zon is weg
de helderheid verdwenen
nevels stijgen op
in kilte langs je benen

voelt klamheid komen
nog heb je zicht
maar langzaam sluiert
mist de wereld dicht

geluiden zijn
niet meer te duiden
verstikkend is de stilte
om je heen gewikkeld

kou vertraagt
maar onversaagd
sprankt hoop
heel diep van binnen

ik wist dat je het kon
met kracht uit eigen bron
laat je gevoel maar spreken
kies om zelf te leven

Schrijver: wil melker, 13 juni 2005

wlmelkerziggo.nl

liefde angst paniek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 9 stemmen 505