in je kop weer de kolder
ik zag je op zolder
met in je kop weer
de kolder uit het verleden
je raapte daar woorden
voelde de angsten
die je leven vermoordden
kroop in een hoekje
in je handen het boekje
met namen die bleven
jij bent gegaan
zij zijn gebleven maar
zonder enig teken van leven
je groette met ogen
bad mededogen maar wist
dat de hoop zich in hen had vergist
je kan het niet vatten
dat hun leven en schatten
door een simpele knop zijn gewist
Geplaatst in de categorie: liefde